بیل گیتس و آب بازیافتی

آب بازیافتی چیست؟

نوشیدن آب تصفیه شده از فاضلاب یا آب بازیافتی چقدر با حقیقت فاصله دارد؟! بیل گیتس میلیاردر معروف این کار را کرد، کشور سنگاپور این کار را انجام داد و شما ممکن است همین الان این کار را انجام دهید. قبل از اینکه حالت تهوع داشته باشید، در اینجا درباره آب بسیار فیلتر شده یا آب بازیافتی صحبت می کنیم.

بیل گیتس چند ماه پیش زمانی که نوشیدنی خود را میخورد به صورت آنلاین اعلام کرد که این یک «پو آب» است! فقط پنج دقیقه قبل از اینکه گیتس شجاعانه یک جرعه بنوشد، این آب در واقع فاضلاب بوده است! در حالی که آب تا جایی که می تواند شفاف به نظر می رسید، و گیتس گفت آن “فقط آب یا پو آب” است.

این شیرین کاری توجه رسانه ها را به Janicki OmniProcessor جلب کرد، دستگاهی که نه تنها فاضلاب انسانی را به آب تمیز و آشامیدنی تبدیل می کند، بلکه برق خود را نیز تولید می کند. این دستگاه بخار حاصل از ضایعات را در طی فرآیند جوش جمع آوری می کند و آن را به آب تمیز تبدیل می کند. پسماندهای خشک پس از آن سوزانده می شوند تا بخار تولید شود که به یک ژنراتور نیرو می دهد و برق تولید می کند. برق دستگاه را نیرو می دهد و می تواند برق را به جامعه بازگرداند. این شگفتی مستقل برای کشورهای کم منابعی که به شدت به آب آشامیدنی تمیز نیاز دارند، عالی است.

اما این تنها ایده موجود نیست. مهندسان اکنون به دنبال راه‌هایی برای حذف واسطه‌ها و ایجاد سیستمی هستند که بتواند به سرعت فاضلاب را به منابع قابل استفاده تبدیل کند.

غشاها و سایر فناوری ها

یکی از این وسایل در دست ساخت، توالت نانو غشایی است. این دستگاه مستقیماً به منبع وصل میشود و آب داخل توالت را تصفیه می کند. ضایعات فیلتر شده و دور از دید پردازش می شوند و بوها مسدود می شوند. پسماندهای جامد از طریق رسوب گذاری جدا می شوند. غشاهای فیبر توخالی با دمای انتقال شیشه ای پایین آب را جدا می کنند. مانند OmniProcessor، غشاها آب را از مواد زائد در حالت بخار جدا می کنند که منجر به بهداتی شدن آن می شود. دانه‌های نانو بخار را جمع‌آوری می‌کنند و آب در یک مخزن برای مصارف خانگی نگهداری می‌شود. جامدات برای سوزاندن و تبدیل به انرژی به یک گاز ساز منتقل می شوند. آن را به عنوان یک Omni Processor کوچک برای خانه خود در نظر بگیرید!

مجله Earth همچنین در مورد چندین فناوری نوظهور گزارش داد. یکی بیوراکتور غشایی بی هوازی است، دستگاهی که می تواند به تاسیسات تصفیه فاضلاب معمولی اضافه شود. بیوراکتورهای غشایی قبلاً برای تجزیه مواد آلی در فاضلاب از طریق استفاده از باکتری های هوازی استفاده می شوند. بیوراکتور غشایی بی‌هوازی به این معنی است که باکتری‌های موجود در راکتور به اکسیژن نیاز ندارند، که باعث می‌شود اکسیژن حباب‌دار از راکتورها خارج شود و هزینه‌های تصفیه کاهش یابد.

ایده دیگری از موسسه J. Craig Venter ایجاد سلول های سوختی میکروبی است که در آن باکتری های تجزیه کننده زباله ها نیز برق تولید می کنند. وقتی باکتری ها مواد آلی را تجزیه می کنند، الکترون و پروتون تولید می کنند. باکتری ها در سلول های سوختی قرار می گیرند که جریان الکتریکی را با تجزیه مواد آلی توسط باکتری ها هدایت می کنند.

وسیله دیگر شامل استفاده از نور و برق برای استریل کردن آب است. نور فرابنفش و الکتریسیته آلاینده ها را خنثی می کند. این دستگاه قرار است در برابر مولکول هایی مانند مولکول های آفت کش ها، رنگ ها و داروها خوب باشد.

با وجود این همه ایده‌های مثبت و رویکردهای منحصربه‌فرد، آیا واقعاً آماده‌ایم تا از آبی که تنها چند دقیقه قبل از نوشیدن آن فاضلاب انسانی بود، استقبال کنیم؟

معلوم شد که ما هنوز نمی‌توانیم به طور کامل بر آب بازیافتی غلبه کنیم

مطالعه‌ای که در مجله Judgment and Decision Making منتشر شده است به این موضوع پرداخته است که چقدر عصبانیت ما در مورد آب بازیافتی عمیق است. از شرکت کنندگان پرسیده شد: «آیا مایل به نوشیدن آب بازیافتی مطمئن هستید؟ (نه، نامشخص، بله).» خوشبختانه، تنها 12.9 درصد جواب منفی قاطع دادند. 38 درصد گفتند که احتمالاً آن را امتحان خواهند کرد و 49.1 درصد گفتند که حتماً آن را امتحان خواهند کرد.

این به این معنی است که هنوز تقریباً نیمی از ما در مورد نوشیدن آب بازیافتی دچار انزجار عمیق هستند. این مطالعه برخی از ایده های ما در مورد آلودگی را مورد بحث قرار داد. برخی از ما در رابطه با آب بازیافتی احساس عمیقی از آلودگی «حذف نشدنی یا معنوی» داریم.

این مطالعه به کارهای قبلی اشاره کرد که در آن افراد از دست زدن به نوشیدنی‌ای که یک سوسک استریل شده با حرارت در آن آغشته شده بود، خودداری می‌کردند. و یک مطالعه بدنام وجود دارد که در آن مردم به ژاکتی که فکر می‌کردند متعلق به هیتلر است دست نمی‌زدند، اما زمانی که باور می‌کردند مادر ترزا آن را پوشیده است، آن را لمس می‌کردند! به طور خلاصه، ما به دلیل احساس مبهم خود از آلودگی و تمیز بودن چیزهای خاصی را لمس نمی کنیم. آب بازیافتی دقیقاً در حاشیه دیدگاه ما در مورد اینکه چه چیزی تمیز و چه چیزی کثیف است قرار می گیرد.

در ادامه این مطالعه ذکر شده است: «پردازش بیشتر یا جزئیات بیشتر در مورد پردازش ممکن است یک استراتژی ناکارآمد برای افزایش پذیرش باشد. این واقعیت که آب لوله کشی بسیار قابل قبول تر از آبی است که واقعاً ایمن تر است (جوشیده / تبخیر شده / تغلیظ شده) نشان می دهد که مقبولیت آب لوله کشی تا حدی بر اساس ناآگاهی از فرآیند تصفیه یا عدم توجه به آن در زمان آشامیدن است. ناراحتی کمتر برای آب لوله کشی نیز ممکن است ناشی از آشنایی کمتر آن باشد، که می تواند نگرانی در مورد خطر را کاهش دهد.

این به این معنی که زمان آن رسیده است که با آب بازیافتی بیشتر آشنا شوید.

سیستم های فاضلاب آب بازیافتی که امروزه مورد استفاده قرار می گیرند:

• سنگاپور همیشه به عنوان الگویی برای آب بازیافتی است. این منطقه یک خشکی کوچک با مکان کمی برای ذخیره آب است. در سال 2003، برای سیستم NEWater خود، که فاضلاب را با فناوری هایی مانند میکروفیلتراسیون، اسمز معکوس و ضدعفونی UV بازیافت می کند، مورد تحسین قرار گرفت. آب بازیافتی یک فوق ستاره ایمنی است که فراتر از استانداردهای سازمان بهداشت جهانی برای آب آشامیدنی سالم است!

• کالیفرنیا برای مدت طولانی در بازی آب بازیافتی بوده است، چه با خشکسالی های فراوان. بسیاری از جوامع از فناوری های مشابه سنگاپور استفاده می کنند. به احتمال زیاد، شهر شما در حال حاضر آب فاضلاب را نیز بازیافت می کند. به علاوه، تمام آب روی کره زمین بازیافت می شود. به یاد داشته باشید، شما از نظر فنی در حال نوشیدن ادرار دایناسورهای قدیمی هستید! 🙁

• با کمیاب شدن آب در این سیاره، مهم نیست که آب شما در چه زمانی بوده است. این مسئله این است که چقدر می توانیم نوآورانه و کارآمد در مورد ایمن کردن نوشیدنی به دست آوریم. آب فوق العاده تمیز و تازه فیلتر شده بهتر از بی آبی است! 🙂

مقاله پیشنهادی ما برای مطالعه بیشتر مقاله ای با عنوان “آینده بازیافت به کجا می رود؟” است.